What happens in Paris, stays in Paris!

Vorige week vrijdag kwamen we weer aan in Rueil vanuit Marseille. Die avond zou ik met Julia naar een metro party gaan. Helemaal te gek was dat. Iedereen moest zijn eigen drank meenemen en iemand had dan een muziekbox mee zodat we konden dansen. We hebben toen ons eigen feestje gemaakt in een rijdende metro. Het was super druk dus als je wilde dansen of als de metro stopte was dat dus niet zo'n succes, maar om een keer mee te maken was helemaal geweldig! Op de terugwegnaar huis werd Julia nog beroofd op het station. Dat was voor ons reden genoeg om achter de dief aan te rennen en de security in te schakelen met als gevolg dat we met een 'undercover' wagen van de politie door de straten van parijsmee mochtenrijden (met sirene's en zwaailicht) om de dief te zoeken. We hadden hem alsnel gevonden dus daarna belandden we nog op het politiebureau zelf om een verklaring af te leggen etc. We hebben toen zo gelachen, want het was serieus echt te gek om in die politieauto door de straten van Parijs te racen met zwaailicht en sirene's. Dat maak je niet elke dag mee dacht ik zo;)

Deze week is gelukkig super snel gegaan. Met de taal gaat het ook steeds beter en ik begrijp steeds meer. Super fijn is dat! Met de kinderen gaat het ook nog steeds zijn gangetje. We begrijpen elkaar meer en dat is vooral handig met het spelen van 'wie is het?' wat dan ook bijna elke dag gebeurd. Ik begin wel steeds meer te merken dat ik erg veel geduld moet hebben. Je moet ze 10x vragen om iets op te ruimen ofnetjes te zittenmet etenetc. En vooral als we rond 20h onze deadline hebben dat ze allemaal in pyjamazijn en hun tanden hebben gepoetst willen ze vaak niet helemaal meewerken..Met kinderen moet je gewoon veel geduld hebben, maar dat hoef ik de moeders onder ons niet te vertellen, haha!

Deze vrijdagochtend heb ik nog gewerkt, maar rond 13h was het dan toch echt tijd om die meiden uit de brand te helpen. Ze waren al om 9h30 in Parijs en hadden al de Sacre Coeur bezocht, want dat was vlakbij ons hotel. Het was super raar om ze weer te zien na 3 maanden, maar na 5 minuten was het net alsof ik ze gisteren nog had gesproken. Nadat ik al mijn Nederlandse kadootjes zoals pepernoten, stroopwafels, drop, speculaas, een oude vertrouwde kruidkoekvan mijn moederen een zak paprika chips(die verkopen ze hier niet en ik zal je zeggen 3 maanden zonder paprika chips kan ik echt niet!)had bekeken zijn we op weg gegaan naar Saint-Michel om vanaf daar een stukje te lopen naar le Marais. We hebben daar heerlijk thee gedronken en natuurlijk heel veel bijgekletst! Nog even geshopt en daarna was het tijd voor ons eerste roseetje. We zaten in een heel leuk barretje, maar doordat we aldoor van de kou naar weer in de kou zijn gegaan, sloeg de rosé in als een bom. Het gevolg daarvan was dat in het restaurant waar we zaten we de eerste 10 minuten niet werden bediend waarschijnlijk omdat we gewoon te luidruchtig waren en de mensen om ons heen waren er ook niet al te blij mee kan ik je vertellen. Waardoor we nog harder moesten lachen en praten, haha! Om 22h hebben we de lichtshow van de Eiffeltoren bekeken en daarna snel naar het hotel gegaan om te tutten etc. want je bent pas in Parijs geweest als je ook Paris by night hebt bekeken natuurlijk. We wilde eerst bij de Sacre coeur wijntjes gaan drinken voordat we echt uit gingen, maar het was er super koud en er hing mist dus we hadden een uitzicht van precies nul. We zijn uiteindelijk beland in een super gezellige bar. Echt weer vertrouwd om met die meiden weer te borrelen. Een erg leuke avond!

De volgende dag hadden we volgens mij allemaal een kater. Niet fijn. We hebben over de Champs-élysees gelopen naar het Louvre. De kerstmarkt was al open. Ze kennen hier geen sinterklaas dus langzamerhand komt alles al in de kerstsferen hier waar ik absoluut niets op tegen heb, want het ziet er allemaal zo schattig en gezellig uit. Na het Louvre heb ik ze mijn school laten zien en zijn we naar Rueil-Malmaison gegaan om daar thee te drinken met de vader + opa van het gezin en natuurlijk mijn oppaskindjes. Florence was er niet dat was wel jammer. Ik was erg benieuwd hoe de kinderen zich zouden gedragen. Ze waren erg lief! Ik ben blij dat die meiden nu ook een beeld hebben bij de verhalen. Na ons theekransje zijn we weer teruggegaan naar ons hotel om daarna lekker uit eten te gaan in het Montmartre. We zaten in een heel gezellig tentje, maar het eten viel wat tegen. We waren allemaal een beetje moe dus we hebben de avond afgesloten met een cocktail in ook weer een leuke tent.

Vanochtend hadden we de wekker eerder gezet zodat we heel veel konden bekijken. Het regende wel een beetje, maar dat kan bij ons natuurlijk de pret niet drukken. Ik heb ze le jardin du luxembourg laten zien en het pantheon om daarna thee te gaan drinken in de Moskee van Parijs. Daarna nog heerlijk geluncht en toen was het toch echt weer tijd om afscheid te nemen. Het was alleen een haastig afscheid, want we waren natuurlijk weer iets aan de late kant. Erg raar om ze weer terug te zien gaan naar Nederland. Ik had totaal niet het gevoel dat ik graag met ze mee wilde waar ik wel blij mee ben, want daardoor krijg je heimwee en daar zit ik nu niet op te wachten. Ik zie ze over 33 nachtjes weer dus dat valt alles mee! ( hè mam;-) )

Bisous!

Een berichtje vanuit Marseille..

De vakantie is alweer bijna voorbij en echt veel te snel gegaan!
De 1e week van de vakantie bleef ik bij Nicchelle slapen, een andere Nederlandse au pair. Haar hostfamilie ging die woensdag pas op vakantie dus ze moest de eerste 2 dagen nog werken. Ik werd dan ook warm onthaalddoor haar en de kinderen, twee jongetjes. Ze zijn heel lief en heel anders dan 'mijn' kindjes. Heel leuk om een keer te zien hoe het er bij een ander gezinaan toe gaat.Ze hebben wel duizend keer'reus' tegen me gezegd. Ik denk dat ze nog nooitiemand van mijn lengte hebben gezien. Het ging dus aldoor zo: 'KijkNicchelle de reus is groter als de koelkast','Nicchelle,ik denkdat de reus groter is als papa' en 'Je bent wel een aardige reus hoor' , haha!
Maandag en dinsdag heb ik toen Nicchelle aan het werk was gezocht naar een winterjas. Natuurlijk weer niet gevonden.. Ik ga er ook niet meer naar zoeken misschien vind ik hem dan.
Ondertussen hoorde ik ook wat minder leuke dingen uit Nederland.. Dan besef je toch maar weer dat je van elke dagvolop moet genieten!Gelukkig hoorde ik ook wat leukere berichten en ben ik 2 super lieve achterneefjes rijker!:)
Woensdag begonnen we de dag goed met zelfgemaakte pannekoeken door Nicchel. Ze waren echt heerlijk en misschien ook wel een beetje omdat het echt typisch Nederlands is. Onze Nederlandse pannekoeken zijn gelukkigbijna hetzelfde als de crêpes die we hier eten en die ook echtheerlijk zijn! We hebben daarna Musée d'Orsay bezocht. Een mooi museum wat vroeger een stationshal was. De oude stationsklok hangt er dan ook nog. We hadden veel plannen deze dag, maar doordat het vakantie was deze week in FR was het overal superdruk met als gevolg dat we onze dag maar moesten afsluiten op een terrasje met een heerlijk roséetje gevolgd door een cocktail. Wat een straf;-)

Omdat Nicchelle donderdag een dagje naar huis ging vanwege een begrafenis, sliep ik bij Dieuwertje, ze was vorig jaar ook au pair en dit jaar teruggekomen om te werken als receptioniste op een camping. Ergleuk was dat!
Vrijdagavond nog gezellig uiteten geweest met Kelly in het Montmartre. Super leuk, want er was ook een zangertje aanwezig!
Zaterdag ging ik weer terug naar huis. De familie was ondertussen ook weer terug en we hebben gezellig gegeten met zijn allen. Ik werd gelijk overladen door verhalen van de kinderen. Ze waren gelukkig weer blij me te zien en ik hun ook!

Maandag was het eindelijk zover, op vakantie naar Marseille! We vlogen met Ryanair, een hele goedkope vliegmaatschappij. Heel handig natuurlijk, maar daardoor namen we maar 1 koffer mee voor in het laadruim en mochten we 3x een handbage meenemen, want elke extra koffer kostte meer ofzoiets. Ik kreeg van Florence een klein koffertje waar ik alles in moest stoppen. Nou, ik zal je zeggen, toen ik dat koffertje zag had ik gelijk minder zin in de vakantie. Echt ienieminie is hij, haha! Maar dat was nog niet alles. Je mag natuurlijk helemaal geen vloeistoffen meenemen in je handbagage. Dat mocht gelukkig in de grote koffer van Florence en JS. Ik had volgens mijn idee echt het hoognodige uitgezocht qua toilletspullen, maar toen ik dat aan Florence gaf keek ze me met grote ogen aan en zei gelijk:'De helft moet er uit!!'. 'Dit gaat nooit passen!'. Op dat moment kon ik wel in huilen uitbarsten en wilde ik mezelf wel vastbinden aan mijn bed zodat ik thuis kon blijven en toen ik mijn handbagagekoffertje aan JS gaf om te wegen kon ik volgens hem ook gelijk 3 kilo eruit gooien. Gelukkig kon mijn laptop in zijn rugzak, maar mijn kersverse Linda die ik van Marga had gekregen en nog wat andere tijdschriftjes moesten het bezuren. Ik ben toen maar in de auto gaan zitten zodat ik niet meer aan mijn spullen kon denken, want als je eenmaal weg bent ben je weg.
De vlucht ging goed en duurde 1,5h. Ik had verwacht dat we er binnen een half uurtje waren, dus dat viel vies tegen. We werden opgehaald door de vader van JS, opa. Bij het huisje aangekomen werden we warm onthaald door 'oma' en een schoonzus van Js en Florence met haar 2 kindjes. Een drukke boel dus. Het huis is gelukkig groot genoeg voor ons allemaal. Het was wel vreemd om daar te zijn de eerste uurtjes, maar ze zijn super aardig allemaal en ik ben ten slotte ook een beetje familie van ze, nja dit jaar dan;-)
Dinsdag ben ik naar Marseille gegaan met een trein die vlak langs de kust reed. Super mooi en wat een uitzicht! In Marseille zelf ben ik met een toeristentreintje naar de Notre Dame de la garde geweest. Een soort van Sacre coeur dus ook daar weer een super mooi uitzicht over de stad en de zee. Voordat ik naar Marseille ging hebben ze me goed duidelijk gemaakt dat niemand te vertrouwen is. Er zijn veel immigranten hier en ook omdat het vlakbij Italië ligt een soort van criminele bendes met drugs etc. Ik dacht dat dat wel mee viel, ik ben wel wat gewend, want in Parijs is het niet veel anders dacht ik, maar toen ik mijn eerste stap uit de trein had gezet had ik mijn tas al in de houdgreep en ik heb de hele dag rondgelopen met de gedachte dat niemand te vertrouwen is. De stad is heel anders dan Parijs. Er wonen veel arme mensen en dat zie je ook wel aan de stad. Veel onverzorgde gebouwen en doordat ze daar met een accent praten had ik het gevoel dat ik in een heel ander land beland was. Niet echt fijn dus. Woensdag besloot ik dan ook maar om 'thuis' te blijven. Ze wonen echt 5 minuutjes van de zee af. Ik heb echt een hele mooie wandeling langs de kust gemaakt en heerlijk in het zonnetje gezeten en natuuurlijk aan jullie gedacht in het koude Nederland, haha!
Vandaag ben ik weer naar Marseille geweest om daar een boot te pakken om naar een eilandje te gaan waar een oud kasteel/gevangenis staat. Het was erg lekker weer vandaag, maar door de wind nog wat fris. Het kasteel/oude gevangenis had ik binnen een kwartiertje wel gezien. Ik heb toen het restaurantje opgezocht en mede hele middag bezat met rosé, haha. Je moet toch wat hè! Voordat ik de boot opstapte zag en hoorde ik al veel voetbalsupporters. Snel even mijn broertjes ingeschakeld en toen werd het me duidelijk dat Olympique Marseille deze avond moest voetballen tegen Borussia Mönchengladba. Heb ik weer dacht ik. Toen ik dusweer terugkwam op vaste land was er dan ook veel meer politie etc. Ik was blij dat ik weer bij het huis was.
Morgen gaan we weer naar huis. Echt snel gegaan en jammer dat ik opa en oma Marseille voorlopig niet meer zie. Ze hebben me laten weten dat ze ook een huis hebben in Lyon dus wie weet onze volgende vakantiebestemming en kan ik ze omdopen tot opa en oma Lyon.

Maandag gaat mijn wekkertje al om 6h15. Pfoe! Maar het kan niet snel genoeg gaan, want volgende weekend krijg ik mijn eerste bezoek vanuit Nederland! Een weekendje met Leonie, Daphne en Floor. Wat heb ik daar zin in!!!
Tot snel, bisous! X

Bijna vakantie..

Vorige week woensdag begon al goed. Ik ging de kinderen ophalen van school zonder paraplu, want het zou droog blijven volgens mijn buienradar. Nou.. Niet dus, we waren allemaal helemaal doorweekt.Toen we thuis kwamen moest iedereen zich dusweer omkleden, want stel je voor dat iemand ziek wordt. Dat had ik niet helemaal ingepland in mijn schema natuuurlijk. Ik moest dan ook in 20 minutende kinderen droge kleren aantrekken, ze mijn overheerlijke hamburgers en pommes de terres au four laten eten en met Louis naar zijn tennisles lopen. Toen we eindelijk bij de tennis waren, konden we gelijk weer terug, want het ging niet door vanwege de regen. Er was niet genoeg plek voor iedereen op de overdekte banen, maar dat wist ik natuurlijk niet. Blijkbaar wisten alle anderen dat wel, want er was niemand te vinden behalve Louis, ik en zijn leuke tennisleraar die onserg liefkwam vertellen dat het niet doorging op een toon dat ik dat zelf wel had moeten weten. Ik zag dan ook achter hem in de kleine tenniskantine alle andere tennisleraren een beetje lachen. Niet zo'n slimme zet van me, haha, maarja.

Gelukkig had ik een leuk vooruitzicht. Ik ging namelijk die avond met Anniek, Roos en Susan pub surfen. Dat werkt als volgt: bij binnenkomst in de bar krijg je een sticker met een nummer. Het gaat er die avond om dat je gezellig met iedereen praat en nieuwe contacten kunt maken. Er komen dan ook een hoop buitenlandse mensen op af. De sticker helpt je om het ijs te breken zegmaar, want al vind je iemand met hetzelfde nummer krijg je een shotje bij de bar. Dat werkt erg motiverend met als gevolg dat iedereen een beetje naar iedereens borst loopt te kijken met de hoop om hetzelfde nummer te vinden. Voor de meiden geen probleem ofcourse, maar voorsommige jongenswas hetwel een beetje ongemakkelijk om naar een meisje haar borst te kijken waar desticker zich vaakbevond,dus die vroegen het dan maar netjes, haha! Ik was nummer 9 en ik had mijn maat al snel gevonden. Een aardige jongen uit Oostenrijk, maar omdat ik dat niet goed hebverstaan, heb ik de eerste 10 minuten gedacht dat hij uit Australië kwam. Ik stond dan ook een beetje voor gektoen hij vertelde dat hij een weekendje naar huis ging met de autoom een verjaardag te vierenvan zijn vriend en ik hem toen keihard heb uitgelachen omdat ik het raar vondom voor een verjaardaghelemaal een weekendjemet de auto naar Australië te gaan.Ja, ik weet wel hoe je een goede eerste indrukt maakt;)

Een erg leuke avond, maar toen mijn wekkertje weer om 6.30 ging was dat iets minder. Ik had dan ook een beetje moeite om wakker te blijven in de les.
Vrijdag haal ik Mathilde altijd van school tussen de middag om samen te lunchen met Jean-Sebastien en mij. Ze had deze keer gekozen voor een omelet. Geen probleem natuurlijk. Alleen is Mathilde er wel heilig van overtuigd dat alles wat ze eet ook echt Frans is. Ze vraagt dan ook vaak aan mij of ik het Franse eten lekker vind ook al eten we dan bijvoorbeeldaardappelen met sperziebonen. Ook bij de omelet werd de vraag dan ook weer gesteld waarop ik dan weer moet uitleggen dat wij dat in Nederland ook eten en het niet persé een Franse specialiteit is. Zo schattig hoe ze me dan met haar verbaasde blik aankijkt. Volgens haar kan dat namelijk helemaal niet. Alles is gewoon Frans volgens haar.

Het weekend ben ik goed begonnen door met Anniek op de trappen van de Sacre Coeur wijntjes te gaan drinken. Vanaf daar heb je een super mooi uitzicht over de hele stad! Zaterdag was ik al vroeg wakker, want de schoonmaakster, opa en een vriendje van Louis kwamen s'ochtends. Wat een herrie! Ik heb toen maar snel een stokbroodje gegeten en ben de stad ingegaan met Anniek. Het was erg slecht weer dus we vonden het een mooie dag voor een museum. Alleen was het overal super druk, dat konden we dus weer mooi vergeten. Later werd het gelukkig weer droog en konden we mooi een stukje wandelen door de stad. We nemen eigenlijk altijd de metro dus we zijn aldoor weer verbaasd hoe dicht alles eigenlijk bij elkaar ligt. Zonde om dan de metro te nemen en vooral als het mooi/droog weer is!
Zondag heb ik met Nicchelle en Anniek door het Montmartre gelopen en eigenlijk de hele middag weer op de trappen van de sacre coeur gezeten. Het was erg lekker weer en er zat een straatmuziekantje. Super leuk! Het Montmartre is wel een van mijn favoriete delen van Parijs:)

Ik had dinsdag mijn eerste zumbales! Haha, echt geweldig. Ik bakte er natuurlijk weer helemaal niks van, maar daar kan ik dan wel weer om lachen. Het was ook nog wel een pittig lesje, het tempo lag erg hoog, erg goed voor me dus!
'Mijn fiets' is nog steeds niet gemaakt. Of naja gemaakt, de band moet volgens mij alleen maar opgepompt worden. Dat schijnt blijkbaar een heel karwei te zijn. Misschien moet ik mijn talenten wel ff showen door de band te plakken. Fietsen is hier sowieso not done, want ik zie niemand het doen. Vandaag gingen Louis en zijn vader een rondje fietsen. Alleen al bij het woord fiets werd de camera uit de kast gepakt. Alles is vastgelegd terwijl het volgens mij niet eens zijn eerste keer was of zijn eerste keer zonder zijwieltjes ofzo, haha. Voor franse mensen is de fiets dus een heel bijzonder vervoersmiddel. Ze moesten eens weten hoeveel wij er in Nederland hebben!

Morgen is mijn laaste werkdag van de week. Daarna heb ik heerlijk 2 weken vakantie, waarvan ik de laatste week ik Marseille mag doorbrengen. Ik heb niets te klagen, al moet ik zeggen dat ik wel ff aan vakantie toe ben hoor. Het gezin gaat de eerste week naar Bretagne zonder mij. Ik mag dan een weekje bij Nicchelle logeren. Heel veel zin in!:) Die week erop ga ik samen met de familie met het vliegtuig naar Marseille naar hun opa en oma. Ik vind dat opzich best wel spannend, want dan ben ik echt een hele week met hun. Gelukkig mag ik ook lekker zelf Marseille in dus dat ga ik ook zeker doen!

à bientôt!!

Schreeuwende kinderen en knikkers..

Ohlala, dat was me weer een weekje. Het verliep iets moeizamer dan normaal, want Louis heeft besloten om van lief, klein, schattig jongetje te veranderen in een 'bad boy'. Dat betekent dat hij niet naar me luistert, me negeert en gewoon super brutaal is tegen iedereen. Dit komt mede dankzij een nieuwe hype hier, knikkers... Hij heeft de hele dag een klein etuitje vast met zijn knikkers en niemand mag er aan komen. Als hij dan gaat spelen met zijn zus en verliest dan mag iedereen wel uitkijken, want dan is hij woest. Ik word helemaal gek van die knikkers, want dit spelen ze dus ook om 6h s'ochtends en het lijkt wel of ze dan nog harder gillen dan dat ze s'middags doen.
Af en toe raakt hij uit zijn rol en is hij weer het lieve, schattige jongetje zoals ik hem het liefste zie. Er is dus nog hoop

Voorderest gaat het nog steeds erg goed. Ik probeer nog zoveel mogelijk nieuwe dingen te ontdekken en dat vind ik absoluut niet erg. In mijn buurt wonen opzich nog wel wat au pairs. In mijn straat woont Dina, een meisje uit Macedonië. Ze is heel aardig en we hebben vorige week gordijnen uitgezocht voor in mijn kamer. Daarna nog even thee bij haar gedronken en gezellig gekletst. Ze is al 26 en heeft al plannen om te gaan trouwen, haha, daar ben ik dus totaal nog niet mee bezig, maar achja. Uit school probeer ik zo vaak mogelijk naar het parkje te gaan wat aan onze tuin grenst. Er lopen hier echt super veel nanny's rond. Die de kinderen volgens mij een beetje gebruiken om naar het park te kunnen gaan en gezellig bij te kletsen met de andere nanny's. Ik moet nog steeds een beetje wennen aan de gedachte dat hier gewoon iedereen tot een uur of 8 werkt en daarom dus ook een nanny/au pair nodig heeft, maar ik weet toch echt wel zeker dat ik dat nooit ga doen zo. Ik zag laatst een meisje die een keertje door haar vader EN moeder werd opgehaald van school. Ik heb nog nooit zo'n vrolijk gezicht gezien en iedereen moest het ook weten dat haar ouders haar kwamen ophalen van school. Dat is dus blijkbaar zeldzaam, maar als ouder denk je dan toch ook, laat ik maar eens wat meer tijd met mijn kind doorbrengen. Ik vind dat toch een beetje raar. Maar hier is dat heel gewoon om je kind de hele dag niet te zien.

Van het weekend was het heel slecht weer. We konden dan ook niet veel doen, maar hebben wel lekker geshopt in een overdekt winkelcentrum. Zondag zouden we gaan helpen bij een aanzoek van een jongen bij de eiffeltoren. Super romantisch natuurlijk, maar het was super slecht weer en het grasperkje voor de eiffeltoren was afgesloten dus we konden de letters 'Will you want to marry me' daar sowieso niet neerleggen. We hebben daar 1,5 uur in de regen gewacht, maar die loser kwam gewoon niet opdagen. We zijn toen om 13h weggegaan en later hoorde ik dat hij om 13h05 aan kwam lopen. Nja, pech gehad dan maar. We hadden het zo koud!! Er was toevallig een hardloopwedstrijd aan de gang en er stonden allemaal versierde beren 'the buddy bears' bij de eiffeltoren dus we hadden genoeg om te bekijken, maar het is toch niet fijn om in de regen te staan. Daarna hebben we natuurlijk even een starbucks opgezocht om op te warmenen het Petit Palais bekeken.

Ik heb vandaag ook maar besloten dat ik me in ga schrijven voor de zumba lessen in het buurtcentrumgebouw ( ik weet niet of dit een woord is, maar ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen, haha). Daar heb ik ook mijn taallessen op dinsdagochtend en een klasgenoot van me, die onderhand al 50 is volgens mij vertelde me dat het erg leuk is en het is op een goed moment. Ik kan namelijk s'avonds nergens aan meedoen, omdat ik tot 20h moet werken. Dus ik hoop dat ik volgende week een proeflesje kan volgen, want ik merk al wel dat de kilo's eraan vliegen als ik zo doorga.. Ik probeer erg gezond te eten, maar met al die lekkere bakkertjes en eettentjes is dat erg moeilijk hoor! Vandaag heb ik overigens erg gezond gegeten. Inès is namelijk ziek en de rest is beginnende als ik het zo hoor en dan is er maar een oplossing : GROENTEN!Jippie.. Ik heb vandaag dan ook 2x een soort groentedrap moeten eten. Niet helemaal mijn ding. Al zei Inès die normaal nooit soep eet, vandaag wel dat ze mijn soep erg lekker vond! Ik kreeg zelfs de complimenten. Dat was dan wel weer leuk om te horen.

Morgen weer een woensdag, ben benieuwd of ze dan een beetje meewerken en dan bedoel ik vooral Louis. Ik probeer nog een beetje uit te zoeken wat de beste manier is om hem aan te pakken, omdat ik het niet leuk vind om de hele tijd boos te zijn en dat is voor hun ook niet leuk. Ik heb vandaag bijvoorbeeld Louis zijn knikkers af moeten pakken, omdat hij gewoon niet luisterde. Nou, als blikken konden doden, jeetjemina, haha. Gelukkig was hij daarna wel weer lief, maar dat kan dan ook weer elk moment veranderen.

Dit weekend ben ik alweer 2 maanden van huis! En dat gaan we natuurlijk vieren!:)
Tot snel, bisous!

15% gehad, nog 263 dagen te gaan!

Ik heb er al 15% opzitten en nog 263 dagen te gaan. Dat klinkt nog heel lang, maar als ik me bedenk wat ik allemaal nog niet heb bekeken of gezien heb, mag ik wel opschieten. Parijs is gewoon super groot en super mooi. Je hebt natuurlijk wel de highlights, zoals hetLouvre,de Eiffeltoren, de Notre dame etc,maar de kleinere onbekende bezienswaardigheden zijn misschien nog wel veelmooier.
Wat me laatst ook opviel was dat Parijs bijna geen hoge gebouwen heeft zoals New York. Je hebt er alleen een paar bij La Defense, de plek waar ik altijd aan kom met mijn bus en gelijk weer verder ga met de metro of RER waardoor ik die dus ook niet zie, maar voorderest alleen maar oude, authentieke gebouwen. Zo mooi!

Mijn week is eigenlijk heel goed verlopen. Ik hebdinsdag crêpesgegeten met een Zweeds meisje, Sarah, die hier ook in Rueil woont. Erg aardige meid! We wilde een restaurantje inlopen om crêpes te eten werden we er gelijk weer uitgestuurd, want ze gingen dicht. Sloeg helemaal nergens op, want het was midden op de dag. Ik zei toen ook rustig tegen Sarah: 'Waarom gaan ze in godsnaam nu al dicht, dat slaat toch helemaal nergens op'? Ze keek me toen aan en begon heel hard te lachen. Ik had namelijk alles gewoon rustig in het Nederlands gezegd, haha, daar begrijpt ze natuurlijk helemaal niks van. Ik schrok er zelf een beetje van. Het was namelijk de eerste keer dat ik gewoon niet doorhad dat ik geen Engels of Frans praatte. Haha, zo vreemd was dat. Ik moest er de hele middag nog om lachen.

Woensdag was echt een drukke dag. Ik begon om 11h. Toen heb ik als een gek aardappels geschild voor depommes de terres au four en appels geschild voor de appelcrumble wat elke woensdag vaste prik is. Ik heb de kinderen opgehaald van school om 12h15 en voordat we dan thuis zijn duurt het wel even, omdat ze niet zo snel zijn. Moet je net mij hebben natuurlijk. Ik kan daar totaal niet tegen, omdat ik weet dat we een strak tijdschema hebben op woensdag. Louis zijn tennis begint namelijk om 13h en daarvoor moet hij dus mijn overheerlijke aardappeltjes uit de oven, een hamburger en sperzieboontjes voor de vitamientjes hebben gegeten. En als ik daar aan denk word ik al helemaal gek, want ze zijn hier ook niet echt van het snelle eten. Ik moet dan ook veel geduld hebben dat half uurtje. Als ik ook niet zeg dat hij moet eten, of zich aan moet kleden of zijn spullen moet pakken, dan blijft hij gewoon rustig zitten. Ik geef hem dan ook de schuld als we te laat komen, haha. Maargoed, ik haal hem om 14h weer op zodat we een uurtje kunnen spelen, omdat hij om 15h weer naar de voetbal gaat of in ieder geval zich moet klaar maken. Gelukkig brengt zijn vader hem naar de voetbal. Dat scheelt een hoop, want ik heb ook nog de meisjes om voor te zorgen en mee te spelen natuurlijk. Om 17h komt de pianolerares bij ons thuis. Inès begint dan zodat Louis nog rustig zijn goûté kan nemen. Hij komt namelijk pas 17h15 terug van de voetbal. Ondertussen speel ik met Mathilde en moeten we muis maar dan ook muisstil zijn anders wordt de pianolerares helemaal gek. Er moet namelijk doodse stilte in het huis zijn zodat de kinderen zich goed kunnen concentreren. Ik mag haar niet zo. Toen ik haar voor de eerste keer zag, stelde ze zich voor en voordat ik ook maar kon zeggen hoe ik heet zei ze al dat als zij binnen was er absolute stilte moest zijn en ik boven moest blijven met Mathilde. Nou, aangenaam kennis te maken, mijn hemel. Gelukkig gaat de woensdag altijd heel erg snel en heb ik er niet heel veel moeite mee, omdat ze al beter naar me luisteren.

Donderdag had ik weer les in Parijs en voor de eerste keer mijn cultuurlessen. Ik zit echt in een hele grote groep vergeleken met mijn eigen klas. Er zitten heel veel Mexicanen in de klas. We zitten gemengd met mensen die een niveau lager doen dus die begrijpen niet veel en praten ook nog niet zo goed. Ik vroeg dan ook bijvoorbeeld aan een Japans meisje of ze het moeilijk vond om Frans te leren, omdat het Japanse alphabet totaal anders is dan het onze. Toen heeft ze me wel 10x gezegd dat ze Makiko heette en ik moest haar dan ook ongeveer 10x vertellen dat ik dat niet vroeg. De lerares schoot me gelukkig te hulp, want niemand begreep eigenlijk wat ze zei omdat ze met een japans accent praat. Het is de bedoeling van de cultuurlessen dat we meer over de cultuur leren. Logisch natuurlijk, anders hadden ze het wel anders genoemd, haha. We blijven de eerste 5 lessen binnen en gaan daarna Parijs is om de culturele dingen te bezichtigen. Heel leuk!

Vrijdag heb ik maar weer eens een rondje hardgelopen. Aangezien ik zoveel eet en niet sport was dat dus een erg goed idee van mezelf. Ik besloot het rondje wat ik altijd doe de andere kant op te doen. Nou, dat heb ik geweten. Alleen maar heuvel op. Het werd me gelijk duidelijk waarom ik dit rondje nooit vanaf deze kant had gedaan en dus ook nooit meer ga doen! Uit school waren de kinderen echt heel vervelend en ze luisterden totaal niet. Ik was dan ook erg blij dat ik om 20h klaar was en weekend had! Ik ging s'avonds uit met Julia en Iris. We waren beland in een super chique club. Iedereen zag er mooi uit in mooie jurkjes en hoge hakken. Ik voelde me dan ook totally underdressed in mijn spijkerbroek en afgetrapte kermislaarzen. Dat gaat met dus nooit meer gebeuren, haha. Zaterdag was het erg slecht weer. Erg jammer, want het was Nuit blanche, dat betekent dat alle musea tot ongeveer 2h snachts open waren en er op straat veel zangertjes lopen. Je kan in deze nacht Parijs eens van een andere kant ontdekken. Ik heb eerlijk gezegd niks van deze nacht meegemaakt. We hebben eerst gezellig wijntjes gedronken bij Roos en daarna gelijk barretjes in gedoken. Geen musea bezocht dus..

Zondag was het opzich erg lekker weer dus besloten Roos, Anniek en ik een boottochtje te maken opde Seine. Wauw! Dat was echt super leuk. We hebben lekker de toerist uitgehangen en Parijs van een hele andere kant gezien.

Gister heb ik net als vandaag heerlijk geshopt. Ik ben alleen nodig opzoek naar een winterjas en die kan ik natuurlijk niet vinden. Ik heb gelukkig nog ff voordat er echt sneeuw begint te vallen, maar het wordt onderhand al pittig koud! Ik word dan ook erg blij als ik aan het idee denk dat ik over een paar weken al een weekje naar Marseille ga, waar het iets warmer is dan hier gelukki:)!

Iedereen bedankt weer voor de super lieve kaarten en berichtjes! Altijd leuk om te lezen!:)

A bientôt!

Eerste echte officiële schooldag

Vandaag had ik mijn eerste echte schooldag in Parijs en ik had er echt onwijs veel zin in! Mijn wekkertje ging al vroeg, want ik moet rond 7.10 toch echt wel van huis vertrokken zijn. De locatie is echt heel mooi. Een oud herenhuis met denk ik 5 lokalen. Ze hebben meerdere locaties. Ik zit op donderdag dan ook ergens anders. Gelukkig was het erg makkelijk te vinden en ik stapte dan ookde eerste beste klas binnen die ik tegen kwam, zocht een plaatsje en legde mijn spullen op tafel. Nadat ik mijn nieuwe klasgenoten voor zo ongeveer 5 minuten goed had bekeken en ik bijna kennis met ze wilde maken, viel me op dat iedereen dezelfde boeken had behalve ik. Beetje vreemd.. Ik ben toen maarsnel de klas uitgelopen om te kijken of ik dan ergens anders heen moest en jahoor, aan het einde van de gang was mijn lokaaltje. Ik had volgens een vrouw ,die een beetje last had van een ochtendhumeur, beter op mijn studentenkaart moeten kijken, want daar staat precies op waar ik heen moest gaan. Nja, weet ik veel, hadden ze dat maar moeten zeggen, wat een chagrijn. Gelukkig was mijn lerares wel met het goede been uit bed gestapt en zaten er leuke meiden in mijn klas. Ik ben de enige Nederlander dus ik word wel gedwongen om Frans te praten of soms een woord in het Engels. Het is een kleine klas met een hoop nationaliteiten. Meiden uit Colombië, Nieuw-Zeeland, Brazilië, Mexico, Duitsland, Polen, Roemenië en natuurlijk Nederland!:)

Maargoed, dat was vandaag. Vorige week was eigenlijk heel goed verlopen. Ik probeer nog steeds elk vrij uurtje wat ik heb te gebruiken om naar Parijs te gaan om dingen te bezoeken en om een beetje cultuur te snuiven natuurlijk! Al moet ik zeggen dat het Starbucks interieur er ook altijd erg mooi uitziet en de Macdonalds op de een of andere manier ook altijd een kijkje waard is, haha.
Ik heb vorige week dinsdag met Susan de Arc de triomphe beklommen. Pfoe, dat waren een hoop trappen zeg! Die avond had ik een soort van feestje met andere au pairs uit Rueil. De hostmoeders hadden dat geregeld met de achterliggende gedachte dat als wij het leuk zouden hebben, we ook leuker zouden doen tegen de kinderen en dus makkelijker waren om mee te werken. Prima, ik ben altijd wel in voor een feestje! We waren met ongeveer 12 meiden en het was eigenlijk hartstikke gezellig! Iedereen had wat lekkers gemaakt. Ookal had ik al gegeten, ik kon al die lekkere dingen natuurlijk niet weerstaan met als gevolg dat ik aan het eind van de avond weer bom en bomvol zat. Ik moet wel oppassen dat het geen gewoonte wordt, want anders ben ik eind van dit jaar tonnetje rond en herkennen jullie me niet meer terug;)

Vorige week woensdag moest ik eerder beginnen, want de kinderen waren de hele dag vrij. Inès ging met Florence naar het louvre dus ik was de hele dag met Louis en Mathilde. Erg gezellig vond ik. We hebben de hele dag lekker gespeeld en samen gegeten. Om 1 uur begon Louis zijn eerste tennisles en Mathilde en ik hebben daar een uurtje gespeeld om hem om 2 uur weer op te halen. Na zijn tennisles was hij zo enthousiast dat hij even mijn hand pakte, zooo lief! Hij had helaas al snel door dat stoere jongetjes van zijn leeftijd dat natuurlijk absoluut niet deden en liet al gauw los, maar hij kan dus ook erg lief zijn! Om 3 uur was het tijd om hem te brengen naar zijn voetbaltraining. We namen met zijn drietjes de bus, omdat het net iets te ver is om te lopen. Het was alleen super koud en regenachtig en ik had nog niet door dat Mathilde en ik makkelijk naar huis konden gaanom hem om 5 uur weer op te halen. Maarja, aangezien er ookongeveer 12 trainers rondliepen heb ik me wel vermaakt die 2 uur;) Na de training weer snel naar huis gegaan, want de pianolerares komt altijd rond 17h. Inès begint altijd, dus toen we thuis kwamen snel wat gegeten en toen kon hij gelijk weer aan de bak. Wat een dag. Ik leek wel een soort van taxi, maar de tijd vloog!
Ik moet ook telkens het alarm aandoen als ik wegga en er is niemand thuis. Er was in de zomervakantie ingebroken hier dus daar zijn ze iets voorzichtiger mee geworden. Ik had dus met vol goede moed het alarm erop gedaan toen we naar de tennis gingen. Ik was alleen vergeten toen we terug kwamen dat ik het alarm aan had gedaan. We kwamen gezellig kletsend binnen toen er opeens een soort van sirene afging! Mijn hemel, ik schrok me dood en wist van de schrik totaal niet meer wat ik moest doen. Ik heb hem snel uit gezet met een badge die ik aan mijn sleutelhanger heb, maar jeetje, wat een herrie! Ik moest daarna niet alleen mezelf kalmeren maar ook nog 2 kids die helemaal door het dolle heen waren. Ze waren super bang dat de politie zou komen en ze allebei in de gevangenis moesten. Van binnen lag ik natuurlijk helemaal dubbel, maar ik heb ze met een heel serieus gezicht uitgelegd dat dat natuurlijk niet waar was en er niets aan de hand was. Haha, wat een figuren!

Donderdag moest ik pas om 16h te beginnen.Ik heb dan ook samen met Anniek onze eerste macarons gegeten. Opzich wel lekker, maar ik zou ze niet achter elkaar door kunnen eten zoals met bijv. de pepernoten die ik vanochtend bij de hema heb gekocht;)

Vrijdag kwam ik op de markt een cameraploeg tegen. Een vrouw vroeg aan me of ze wat vragen mocht stellen en dat een camera het dan zou opnemen. Ja, dan pikken jullie ook echt de goede uit, haha, ik ben blij dat ik mezelf een beetje verstaanbaar kan maken, maar om een leuk verhaaltje op te hangen voor de Franse tv wordt natuurlijk een beetje te gek. Ik dacht eerst eigenlijk dat ze de weg aan me wilde vragen totdat ik de cameraploeg zag staan die op dat moment iemand anders interviewde. Ik had dat nooit uit haar verhaal opgemaakt, dus dan weet je wel hoe laat het is, haha! S'avonds had ik met Julia afgesproken om uit te gaan. Was weer erg gezellig, maar wel met als gevolg dat ik op zaterdag niet veel had gedaan.

Gister zou ik met Anniek de Bastille gaan bekijken en Roos zou zich later bij ons voegen. We hadden al snel door dat het ongewoon druk was in de metro en toen we naar boven liepen wisten we niet wat we zagen. Alleen maar jongeren!! Bleek dus dat er een loveparade was die vanaf de Bastille via Hotel de Ville naar het Louvre zou gaan. Er waren een hoop vrachtwagens die als podium werden gebruikt en daar stonden bandjes op die je dan lopend kon volgen totdat er een ander bandje op de vrachtwagen zou komen. Zo liepen er echt duizenden mensen op straat een beetje achter vrachtwagens aan die ongeveer 10 minuutjes van elkaar afreden. Het was zo vet om te zien! De enige die wij konden was triggerfinger, dus die hebben we dan maar als een soort van groupies gevolgd, echt heel leuk! Om 18.30 hadden we afgesproken om uit eten te gaan in Bercy-village. Een heel leuk gedeelte van Parijs. We waren ongeveer met zijn 14en, want Julia van den Broek was jarig en dat konden we natuurlijk niet ongezien aan ons voorbij laten gaan. We hebben lekker bij een Itiliaans restaurant gegeten en het was erg gezellig!

Ik kwam net nog de klaarover van de school tegenover ons huis tegen. Hij probeert elke dag weer een praatje met me te maken, maarhij is sinds kort overgestapt op de serenades ik dan ook vandaag weer een serenade van hem. Super genânt, want het was het liedje 'Only you'. Haha, super grappig en ik wist natuurlijk weer niet hoe snel ik het huis in moest rennen.

Tot snel iedereen! Kus Maartje

Op naar de 2e maand!

Hier weer een nieuwe berichtje vanuit Parijs!

Ik zit hier ondertussen alweer een maand en heb er absoluut nog lang geen genoeg van. Het begint eindelijk te wennen en de meeste dingen worden 'normaal' en zijn niet meer nieuw voor me.
Vorige week begon goed. Ik kreeg namelijk eindelijk mijn pass navigo binnen! Deze pas kun je zien als een soort ov-kaart. Dat is veel handiger dan de kaartjes die ik aldoor moest kopen. Na dit blije momentjehad ikmet andere Duitse au pairs afgesproken die hier ook in Rueil wonen. Het was erg leuk en we hebben gezellig geteut.
Dinsdag had ikweer mijn taalles. Ik keek er best wel tegenop, want de andere zijn iets beterdan mij, maar het ging eigenlijk hartstikke goed! Er waren weer nieuwe mensen bij gekomen en het was eigenlijk hartstikke gezellig. Dat ik nog niet alles snap werd me ookgelijk weer duidelijk gemaakt, omdat de andere allemaal iets haddenvoorbereid om te vertellen over hun land. Ik had datniet begrepen uit de vorige les dus ik was de gelukkige die alles uit mijn hoofd moest verzinnen. Nederland is een leuk land. We hebben veel koeien,molens en kaas, maar daar blijft het ook bij. Ik hebdus maar een leuk verhaaltje opgehangen over Heerhugowaard en omstreken en volgens mij konden zeme nogbest begrijpen ook. Voor morgen moeten we iets leuks voorbereiden over welke films genres we het leukste vinden. De smoes dat ik niet wist dat we iets moestenvoorbereiden kan ik dus vanaf nu niet meer gebruiken, want de leraar gaat ervoor zorgen dat hij zeker weet dat ik alles begrijp. Erg lief natuurlijk, maar als we straks niet meer over koetjes en kalfjes gaan praten dan zou ik die smoes af en toe best kunnen gebruiken denk ik zomaar. Dat wordt flink oefenen!

Woensdag had ik mijn eerste echte dag dat ik me een beetje begon te ergeren aan de familie. De ouders werken vooral vanuit huis. Dat is opzich heel fijn, omdat ze me altijd kunnen helpen als ik in moeilijkheden zit. De kinderen bekijken dit alleen vanuit een hele andere kant en profiteren ervan dat hun ouders vaakthuis zijn. Ze willen dan alle aandacht die ze kunnen krijgen en dat begrijp ik best, want wie wil datnou niet van zijn ouders. Maar het enige gevolg van deze gezellig boel,is dat ik er dan maar een beetje bij sta en me ontzettend nutteloos voel en dat is totaal niks voor mij. De moeder probeert zoveel mogelijk aandacht aan ze te geven, maar af en toe zou ik willen dat ze gewoon op haar werkkamer bleef en mij 'het werk' liet doen. Dan gaat het voor mij veel makkelijker en is het voor beide partijen ook leuker denk ik. Alleen zeg maar eens tegen een moeder van 3 kinderen, die absoluut niet zonder ze kan, dat ze beter af en toe weg kan blijven. Beetje lastig, omdat ik ook weer niet wil dat ze me nooit meer helpt. Ik probeer er dan maar het beste van te maken, want als ik me ga zitten ergeren dan heb ik er ook niets meer aan.

Donderdag heb ik met wat andere au pairs gezellig crêpes gegeten en daarna ben ik gelijk begonnen met mijn nieuwe aanpak.Het ging echt super al zeg ik hetzelf.Florence was toevallig weg voor een ouderavond en ik had de lekkerste pizza gemaakt die er bestond. We hebben gezellig gegeten en ze luisterde echt goed naar me. Zo goed zelfs dat ze om 8 uur allemaal in bed lagen en super stil waren. Het zijn echt geen lastige kinderen hoor. Af en toe hebben ze heus wel zo hun momentjes, maar om 8 uur liggen ze nooit allemaal in bed. Dit had ik dus maar weer ff goed gedaan!

De markt op vrijdag wordt ook al leuker. Ik kreeg zelfs een complimentje over mijn uitspraak. Dat kan ik altijd goed gebruiken natuurlijk, al ben ik hier niet gekomen om na een jaar van alle soorten groenten en fruit de Franse naam te kunnen weten en goed te kunnen uitspreken, maar het is altijd handig;) Onder demiddag had ik voor Mathilde en mij hamburgers met broccoli gemaakt. Alleen op het moment dat ikkokend water op de broccoli gooide zodat het sneller zo gaan koken, kwamen er opeens allemaal ruspjes/wormpjes boven drijven. Misschien waren de mensenvan de groentekraam daarom wel zo aardig tegen me.En bedankt! Gelukkighadden we nog genoeg groentes over om uit te kiezen, maar het idee alleen al dat ik s'ochtends lekker de broccoli heb staan snijden en helemaal niks door hebgehad, blegh! Het was deze dag super slecht weer. Ik besloot dan maar om samen met Inès speculaas te gaan maken. Ik had nog een pak mee vanuit Nederland en het was een groot succes hier! Voor het eten kreeg ik de opdracht om mijn 'lievelings'soep weer te gaan maken. Alleen al aan de gedachte werd ik een beetje misselijk, daarom heb ik ook gelijkmaar voorgesteld om pannekoeken/crêpes te bakken. Dat vond ze een erg goed idee en ik op dat moment ook nog totdat ik ontdekte dat ze totaal geen goede spatel hadden om mijn heerlijke pannekoeken om te draaien. Ze bleven ook allemaal aan de bodem plakken dus ze in de lucht gooien was ook geen optie. Ik was dan ook behoorlijk gefrustreerd toen ik na een half uur mijn eerste 3 misvormde pannekoeken bekeek. Ik heb er dan maar een scheut olijfolie bij gegooid, zodat ik ze wel in de lucht kon draaien, dan maar wat vetter.. De kinderen vonden ze erg lekker, maar ik vond dit hollandse avontuur niet zo'n succes al zeg ik het zelf.
Ik ging gelukkig die avond uit in Parijs, dat maakte mijn hele dag weer goed. Ik ging samen met 2 andere au pairs. Eentje komt uit Alkmaar, super toevallig! Het was erg gezellig, maar natuurlijk weerveels telaat. De laatste metro gaat rond 1 uur en de laatste bus naar Rueil gaat rond 22.00. Ik word dus gewoon gedwongen om de eerste metro rond 6 uur te nemen. Wat ik heel erg vind natuurlijk

Zaterdag had ik me dan ook een beetje verslapen. Er was een meeting van het au pair bureau waar alle au pairs heen konden gaan die met deze organisatie waren gekomen. Erg leuk, maar je merkte wel dat iedereen al een beetje zijn vaste groepje had ontmoet en daar ook mee stond te praten. Iedereen had wat mee genomen uit zijn of haar land. Nederland was met de vele pepernoten, die je hier bij de hema kunt kopen, ruim vertegenwoordigd moet ik zeggen. Daarna nog even in Jardin du Luxembourg gezeten en Belgische frietjes gegeten. Ik heb het niet te laat gemaakt, want ik was best gesloopt en ik ging lekker skypen en the voice kijken.

Gistermiddag zouden we gaan bowlen met een aantal au pairs, maar we moesten 1.5 uur wachten op een baan en het was best mooi weer (ik weet dat jullie de winterjassen alweer van zolder hebben gehaald, dus jullie mogen best jaloers op onszijn dat wij nog tot 20.00 lekker buiten op een terras zaten te eten, haha) dus hebben we thee gedronken in de moskee enzijn we lekker uit eten gegaan. Zondagochtend had ik trouwensmet een Nederlandse au pair afgesproken, Susan, om samenParijs te gaan bekijken en een beetje rond te lopen. Was ook erg leuk!

Vandaag heb ik een terrasje gepakt met Julia. Het weer was niet super, dus we hadden lekker thee en warme chocolademelk. Echt weer ervoor! Daarna heb ik met Iris onze schoolboeken gekocht. Ik kreeg in dat winkeltje super veel zin om naar school te gaan. Het begint volgende week maandag pas, maar ik kan amper meer wachten! Om 16.30 de kinderen van school gehaald en ze geprobeerd heel snel naar huis te laten lopen, want om 17h heeft mathilde dansles. Dat is zo schattig om te zien. Allemaal kleine meisjes in kleine roze balletjurkjes. Het is dat ik niet kan blijven kijken anders was ik natuurlijk zo gebleven! Ik ben trouwens de hele middag uitgelachen, omdat de klaarover van de school tegenover ons, vandaag tegen me zei dat hij me een hartstikke leuke meid vond. Ja, en bedankt oude opa.. De kinderen konden hun lach daardoorde hele middag niet meer in houden, haha.

Zo beleef ik elke dag weer wat en dat vind ik helemaal niet erg. Alles blijft leuk en er valt nog onwijs veel te ontdekken.

Ik houd jullie op de hoogte!
Lieve groetjes uit Parijs!

Time flies when you're having fun!

Wat gaat de tijd toch snel! Ik zit hier alweer 3 weken en volgende week dus alweer een maand!Ik heb ook het gevoel dat ik hier al jaren zit. Ik herken steeds meer dingen en weet al wat meer de weg. Alleen de taal spreken is nog een probleempje af en toe. Gelukkig heb ik mijn eerste taalles al gehad en hoop ik dat er nu snel verbetering in komt.
Mijn taalles begon dinsdag om 9.00. Ik zit nietmet afrikanen uit de kolonies in de klas, maar met een vrouw uit Ierland, een vrouw uit Spanje en een vrouw uit Mali. Een klein klasje. De leraar kan ons dan alle aandacht geven als we iets niet snappen. Ik ben wel echt de jongste. De andere vrouwen zijn hier allemaal komen wonen, omdat hun man hier werkt. Ik ben dus echt het broekie van de klas als au pair zijnde. Ik werd gelijk met mijn neus op de feiten gedrukt, want bij het eerste rijtje werkwoorden die we moesten opschrijven in verschillende tijden, haalde ik alles al door elkaar. Toch alweer een tijdje geleden dat ik echt franse les heb gehad.. De twee uur gingen sneller dan ik dacht en gelukkig maar, want mijn concentratievermogen liet me alweer een beetje in de steek. Daarna heb ik nog wat gegeten in Parijs met een andere au pair, maar het weer was echt verschrikkelijk dus ook maar weer snel naar huis gegaan om de kinderen op te halen.

De woensdag begon goed, want onder het appels/aardappels schillen voor de lunch en appelcrumble, vroeg Florence of ik mee wilde op vakantie naar Marseille de eerste week van november. Ik zei natuurlijk gelijk ja! De ouders van Jean-Sebastien wonen daar en we verblijven volgens mij een weekje bij hun. Ik heb gewoon een week vrij dus hoef niet op de kinderen te letten. We gaan ook met het vliegtuig in plaats van de trein. Daar was ik wel blij mee, want anders zat ik 4 uur in de trein met rondrennende/gillende kinderen. Ik zag het al helemaal voor me, haha. De eerste week van de vakantie gaan ze naar Bretagne op vakantie. Daar woont de moeder van Florence. Ik ga deze week niet mee, maar mag hopelijk in het huis blijven of ik ga denk ik dan een paar dagen in een hotel in Parijs centrum, want naar NL gaan is dan nog geen optie;)
Het was deze week ook een week van het uitproberen en uittesten hoe ver ze konden gaan. Vooral Louis heeft het me knap lastig gemaakt. Hij zegt aldoor dat ik niet de baas ben en dat zijn ouders alles beslissen. Is ook wel zo, maar ik ben de baas als ik met hem ben en dat heb ik hem ook goed duidelijk gemaakt! Die dag heeft hij veel punten verloren, haha. Arm kind.

Donderdag had ik afgesproken met Camila, een braziliaans meisje dat vlakbij mij woont. We hebben samen de sacre coeur bezocht en daarna gelunched in het caféetje van Amelie Poulain (van die film;) ) Na de lunch nog even langs de Moulin Rouge gelopen. Super vet! Je moet alleen wel 150 euro betalen als je daar wilt dineren. Dat wordt hem dus helaas niet. Het was een leuke dag en Camila is erg aardig.

Vrijdag is mijn marktdag. Ik begin dan om 10 uur en ga gelijk naar de markt. Het was deze dag super koud dus had lekker mijn wintersjaal om. Het ging al iets beter, maar ik word af en toe nog steeds raar aangekeken als ik begin te praten. Ze willen dan gelijk weten waar ik vandaan kom en wat ik hier überhaupt doe. Altijd hetzelfde riedeltje. Ik probeer soms ook heel snel te praten dan lijkt het al wat meer op het Frans dan dat ik woord voor woord praat. Ik doe in ieder geval mijn best, haha. Na de lunch bracht ik Mathilde weer naar school. Ze houdt daar totaal niet van met als gevolg een huilend kind hangend om mijn been. Er was geen beweging in te krijgen en ik stond daar dus voor die school met een schreeuwend kind die me in de houdgreep hield. Ik zette dus maar weer mijn liefste glimlach op om de afkeurende blikken van de andere ouders een beetje te verzachten. Ondertussen kwamen de andere klasgenootjes van Mathilde al om me heen staan om te vragen wat er aan de hand was. Super schattig, maar dat veranderde de situatie niet. Gelukkig kwam de lerares me helpen en kon ik weer adem halen. Uit school was er niks meer aan de hand, want alleen al de gedachte dat ze de volgende dag niet naar school hoefde maakte haar helemaal gelukkig! Ik heb toen samen met Louis een bananencake gemaakt. Hij kreeg er een punt voor dus hij deed ook erg zijn best. Super leuk om te zien en het resultaat was heerlijk! Met het eten kreeg ik de opdracht om een soep te maken. Geen probleem, geef het pak maar dan gooi ik er heet water en klaar is kees! Nou niet dus, ik stond eerst een uur groenten te koken daarna moest ik de gekookte aardappels bij de groenten gooien en mixen maar. Bleh, echt een vieze drap was het. Ik heb het wel geprobeerd en opzich was het wel te doen, maar het zag er gewoon niet uit. Inès vond dat ook en die zat dan ook huilend aan tafel omdat ze niet wilde eten. Ik probeerde haar dus maar uit te leggen dat het best lekker was en dat ze daarna pasta met kaas kreeg. Ik snapte haar best, want zo heerlijk was het dan ook weer niet. Ik had dan ook echt medelijden met haar. Mathilde zat op dat moment schreeuwend op de gang. Ze was niet lief geweest dus zat in de hoek. En omdat Inès zo chagrijnig was ging Louis haar natuurlijk weer uitdagen. Ik herkende dat wel, want op de een of andere manier doen mijn broers dat ook altijd. Dat was een gezellig diner al zeg ik het zelf. Gelukkig had ik afgesproken om na het 'werk' iets te gaan drinken met andere au pairs en wist ik niet hoe snel ik het huis moest verlaten, haha. Het was erg gezellig. We lagen er laat in en mijn wekkertje ging helaas iets te vroeg, want in Rueil was er een feest ter ere van Napoleon. Ik voelde met niet erg fit, maar wat was het tof! Er was een grote parade waar iedereen super mooi verkleed was. Echt heel leuk. We hebben nog gepickned en ik ben daarna nog even Parijs in gegaan en mezelf getrakteerd op een lekkere zak met Vlaamse frieten! Heerlijk!
Vandaag is mijn lieve broer jarig en dat zijn wel momenten waarop ik graag naar huis wil hoor. Het weer is gelukkig heel mooi vandaag en ik ga straks weer lekker naar parijs. Ik vier het hier dus op mijn eigen manier!:)

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes! Ik heb trouwens ook al mijn eerste post ontvangen uit Nederland. Super leuk!
Fijne dag allemaal en tot snel!