We vertrokken zaterdagochtend rond 7 uur, maar werden iets opgehouden omdat die meiden me kwamen uitzwaaien. Echt super lief, de tranen sprongen spontaan in mijn ogen, maar ik moest toch echt gaan. In de auto besefteik nog steeds niet datik echt wegga voor een lange tijd. Ik besef dat nu nog steeds niet en heb het gevoel dat ik elk moment wordt opgehaald en naar huis ga..

We kwamen in Rueil-Malmaison (de plaats waar ik nu woon, een kleine stad wat aan Parijs ligt, ze noemen dat een banlieu) aan rond 2 uur. We werden warm onthaald en de kinderen, Inèz, Louis en Mathilde, waren nog druk bezig om hun kamer op te ruimen. Ik had kadootjes meegenomen zodat ze me gelijk aardig zouden vinden. En dat lukte, de kado's werden opengescheurd en meteen gebruikt. 1-0 pour Maartje! Daarna lieten Florence en Jean-Sebastien mijn ouders en mij het huis zien. Ze verschuldigde zich 10x voor al de rommel en dat ze geen tijd hadden om het op te ruimen vanwege de vakantie, maar ik ben wel wat gewend;)
De kinderen hadden ondertussen al de tafel gedekt met allerlei Franse lekkernijen. De eerste indruk was in ieder geval goed. Mijn ouders vertrokken pas rond half 5 denk ik.
Svetlana, de Russische au pair die voor mij in dit gezin was, kwam met het vliegtuig en had dus maar 1 koffer mee. Voordat we mijn koffers uit de auto gingen halen, hadden we ze al een beetje voorbereid dat ik misschien een beetje meer meehad. Dat was geen probleem volgens hun. Mijn moeder had het erg moeilijk met afscheid nemen. De tranen konden we dan ook niet meer tegenhouden en om het drama niet groter te maken dan het was vertrokken ze dan ook snel. Wel raar om je ouders uit te zwaaien terwijl je zelf achterblijft met mensen die je eigenlijk helemaal niet kent. Gelukkig zijn Florence en Jean-Sebastien erg aardig en namen me gelijk mee door het huis om van alles te vertellen. We eten hier 2x warm op een dag. Best wel even wennen, omdat ze hier bijna geen tussendoortjes eten, waar ik dan weer erg van houd.
Florence wilt dat de kinderen zoveel mogelijk groentes eten. Het avondeten was dan ook tomaten, sperziebonen, doperwten en als ik wilde een plak koude ham. Het is hier ook een gewoonte om na het avondeten een stuk kaas te eten, maar dan niet een plak jong belegen kaas van campina. Nee, geitenkaas of schapenkaas. Ik wil alles proberen, dus waarom niet? Haha, nou, dat heb ik snel geweten. Ik eet sowieso geen geitenkaas en schapenkaas laat ik voortaan ook maarstaan.

De kinderen zijn erg lief en reageren gelukkig niet raar op mijn aanwezigheid. Florence praat erg veel, haha, ik krijg dan ook heel veel tips in een paar minuten en moet ze eigenlijk gelijk opschrijven om ze niet allemaal weer te vergeten. We hebben afgesproken om altijd op zondag de aankomende week door te nemen, omdat hun werkschema's nogal wijzigen. We hebben ook een dag afgesproken waarop we de week even doornemen zodat ik ook mijn verhaal kwijt kan over wat goed en fout ging. Het gezin gaat elke zondag naar de kerk en vroegen mij ook mee. Ik vertelde hun dat ik niet vaak naar de kerk ga, maar wel een keer meewilde om te kijken hoe het er hier aan toe gaat. Ik zat op mijn eerste zondagochtend in Parijs dus in de kerk. Wie had dat gedacht. Een keer en nooit meer denk ik, haha. Ik verstond er helemaal niks van, omdat de microfoon niet helemaal goed werkte en er allemaal heilige woorden werden gebruikt die ik niet op school had geleerd. De kerk was in het centrum van Rueil. Ik heb gelukkig nog wel even het centrum gezien en hebben ze me al een hoop uitgelegd over de verschillende wegen die ik kan nemen naar het centrum van Parijs. Na de kerk had Florence Ratatouille gemaakt, je weet wel van die film. Opzich erg lekker, maar ik moet er nog steeds even aan wennen dat ik rond 1 uur warm eet. Na het eten heb ik een tijd gevoetbalt met Louis. Hij is helemaal gek van voetbal en wilt het het liefste elke minuut spelen. Toen zijn zusjes erbij kwamen gingen we een potje handballen. Daar waren ze snel op uitgekeken, omdat ik te lang voor ze was. Florence heeft me daarna meegenomen om het busstation, de school, de supermarkt en het speelpark te laten zien. Ik ben ook al voorgesteld aan de buurvrouw. Beetje bij beetje geeft ze me de kans om te wennen aan hun en de omgeving, want anders is het veel te veel informatie en gaat het bij mij dus het ene oor in en het andere oor uit.
We hebben net alles voor mijn school uitgezocht. Beetje balen, want het begint pas 1 oktober. Op de taalcursus ontmoet ik veel au pairs waarmee ik dan de stad ik kan gaan, datmoet dus nog even wachten.Gelukkig ga ik donderdag met Svetlana naar de stad, want ik kan niet meer wachten!:) Ik heb straks les op maandagochtend en donderdagochtend. Donderdagochtend kan ik na mijn les dan langer in Parijs blijven om te shoppen of weet ik veel wat. Geen probleem voor mij!Ze zijn gelukkig erg flexibel. Alles valt te overleggen.
Het waren 2 vermoeiende dagen. Florence praat vooral Engels met me, maar schakelt af en toe ook om in het Frans. De kinderen praten alleen maar Frans met me. Opzich versta ik veel, maar als ze te enthousiast worden is het totaal niet meer te volgen. Morgen begin ik met mijn eerste uurtjes. Florence en Jean-Sebastien zijn veel thuis maar zijn dan aan het werk. Ik ben morgen alleen met de meiden, omdat Louis op voetbalkamp is de hele dag.
Ben benieuwd!